दशैं

कविता
दशैं
#शुभकामना_शब्दगुच्छा

उमंगका चङ्गाहरु
प्रत्येक नेपालीका छानामाथी
हावाको सिरेटोसँगै
सररर यता उता
हर्षका पुष्पवृष्टि
लौ आँगनमै पो
टुप्लुक्क टुप्लुकिएछ
७४को दशैं

'दशैं' नाम एक
मान्ने अनेक
तरिका अनेक
कतिले दशैं हुल्दैछन्
कतिले चुस्की लाउँदै होलान्
कतिले फाली पनि सके
कतिले गुम्साउँदै छन्
पेटभित्र
कतिले मनभित्र नै

पेटभित्र गुम्साएकाहरु
छाउराछाउरी बोकेर
कुद्छन् बजारतिर
मोलतोल गर्छन्
भित्र्याउँछन् आफ्नै घर
कहिलेकाहीँ त
मन्दिरै धाउँछन्
अल्लि परको
फर्कदा उही बजार
मन्दिरको टिको
टिकै रहँदा
फिर्ता हुन्छन्
दाँत कोट्याउँदै
ङिच्च हाँस्छन्
दशैं अचम्मको।।

मनभित्र गुम्साएकाहरु
परदेशी छोरालाई
धितोमा राखेर
साहुसँगको ऋण
त्यो चर्को ब्याज
भित्र्याई लसुन प्याज
भाटभुट पारी
धोइ पखाली पुराना
भन्दै सुकिलामुकिला
जनतन
छाउराछाउरीलाई
फकाइ फुलाइ
टाँसिदिन्छन् टिका
सिउरीदिएर जमरा
सुवास नाकमा ठोकिन्छ
नाक सुवासमा
दशैंमय सुवास
मानसपटलमा नाच्दछ
पिङको चचहुइ
ती आशीर्वचन
त्यो हर्षोल्लास
आहा र ओहो
हर्षका घोडामा
लौ आँगनमै पो
टुप्लुक्क टुप्लुकिएछ

७४को दशैं।।

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

तछाडमछाड..!!

Image
कविता  तछाडमछाड..!! Image source: Google, PixelSquid यहाँ तछाडमछाड छ, राम्रो देखिने होडबाजीमा  राम्रो बन्न होइन।  असल देखिने होडबाजीमा  असल बन्न होइन।  धनीलाई कसरी धनी देखिनु भन्ने छैन।  हात मुख जोर्न धौ धौ हुनेलाई भने  तछाडमछाड छ,  धनी देखिने होडबाजीमा  धनी बन्न होइन।  मनको दरिद्री जाे छन्,  हो उनैलाई तछाडमछाड छ,  मनकारी देखिने होडबाजीमा  मनकारी बन्न होइन।
................................पुरा पढ्नुहोस् »

मुक्तक भलाकुसारी

Image
५० मुक्तक ऋ: इन्द्रेणीको घुम्टोबाट चिहाएर हेर्दा हतारिँदै बटारिएको नदीसँग आफ्नै शरीर फेर्दा सुस्त सुस्त आफूसँग आफैं छुटिए जस्तो मन्द मन्द मुस्कान छरी आफ्नै चित्र केर्दा अ: भो भो नचिहाऊ, जूनै डाह गर्ला, धर्ती झर्ने नदी, तर्ने चाह गर्ला, आफू जस्तै छर्लङ्ग अर्को भेटिएपछि.. ऐना हेर्दै खुशी, हुँदै वाह गर्ला। ऋ: यमुनाको वारीबाट कुसुम बगाउँला जमुनाको पारी पुगी नजर फर्काउँला आकाश धर्ती एउटै ठानी फन्को मारे जस्तै गंगातटमा हवन गरी जीवन थन्काउँला अ: बगेको कुसुम मसम्म आएन भने, नजर भित्र मेरो चित्र अटाएन भने, २०मा मरी ८०मा जल्नुको पीडा.. त्यो जलनले शङ्ख ध्वनि पाएन भने। ऋ: कड्किएको पवनसँगै भड्किएको सास अन्धकारको पछ्यौरीमा अड्किएको आस कदम कदममा भारी हुँदै थाक्दै गएको घडी बन्नु भन्दा अगाडी कल्पनामै भत्किएको बास अ: छिट्टै थाकी कहाँ पुग्ने किन बिसाउँछौ र, तेल र पानी जबरजस्ती किन मिसाउँछौ र, एक त्यान्द्रो सपना, एक मुठी सास भए.. जाबो बासलाई जीवनसँग किन रिसाउँछौ र!! ऋ: बाच्छोबाट छुटाएको मरेतुल्य माउ काँडैकाँडाले भरिएको हाँसो बन्चित ठाउँ कसरी जानू जहान छोडी काकाकुल म सुन्न कुइरोको बादलले ढाक्ने त्यो गाउँ अ:
................................पुरा पढ्नुहोस् »

ऊ कहाँ हुन्छ आफ्नो? नजिकै हुन्छ या टाढा?

लेख ऊ कहाँ हुन्छ आफ्नो?  नजिकै हुन्छ या टाढा? जीवन के हो। जीवनको अर्थ के हो। बस् खानु र लाउनु मात्रै जीवन हो या अलिक बढी नै छ त्यो भन्दा? "जैविक विकासक्रम"का कठपुतली हौं भन्ने कटुसत्य थाहा हुँदाहुँदै किन यति बिघ्न दौडिन्छ एउटा मान्छे। खै कुन जीनिस्‌ले दौडाउँछ उसलाई। आफ्नो राम्रो बेचेर अघि दौडिन्छु भन्ने प्रायः कमै भेटिन्छन्। यहाँ त दुकान खोलिन्छ अर्काको नराम्रो बेच्नलाई। अझै थप्दाहुन्, "यहाँ सस्तो सस्तोमा, होलसेल मूल्यमा...." एउटा जीवनको मूल्य हुन्छ र!   यात्रामा निस्कन्छ ऊ। नियतिको यात्रामा। जन्मेर च्याँ गर्ने बित्तिकै उसको घडी दौडिन्छ। ऊ दौडियोस् या घस्रियोस्। आफ्ना कमजोरीमा जोरी खोज्ने प्रशस्तै भेटिन्छन्। यत्ति त बुझ्दो हो त्यो यात्रीले। अनि उही, किन छताछुल्ल पारिदिन्छ आफ्ना कमजोरीहरू? सायद नजिकैको सोच्दो हो। मन नजिकैको। उसको नजिक को हुन्छ? अनि उसको टाढा? अँ साँच्ची, ऊ कहाँ हुन्छ आफ्नो? नजिकै हुन्छ या टाढा? [बिहानीको एक पलेँटीमा यति लेखियो। उत्तर छ भने दिनुस्। "ऊ कहाँ हुन्छ आफ्नो? नजिकै हुन्छ या टाढा?"]
................................पुरा पढ्नुहोस् »